Renato S. Pono, Sr.
Mantuyong, Mandaue City
MISAGIRIT ang pambot sa tumang katulin nga gipangunayan og timon ni Waldo. Ang dagat morag pikason nga maagian sa ilang de-motor nga sakayan. Way tihik-tihik nga gipakusgan ni Waldo and de-motor kay namiligro ang ilang mga kinabuhi. Tinguha ni Waldo ug sa duha niya ka mga kauban nga mahilayo sila sa naggukod kanila nga mga tinugyanan sa balaod. Dugay na silang gipangita tungod sa daghang tulis nga nahitabo.
Gani nagtangag man ang ulo ni Waldo og dakong kantidad aron siya masikop, kay giilang utok ug banggiitang tulisan sa Kabisay-an ug Mindanao.
Ang kangitngit pa sa sayong kaadlawon naghatag og kasayon kanilang Waldo sa ilang pag-ikyas. Ingon man ang dug-ol nga kaislahan nga ilang gituyok-tuyokan aron malipat ang nagagukod kanila.
“Boss Waldo,” matod ni Daot, “di na tingali kita maapsan pa. Naay islang gamay modunggo ta.”
Giitsa ni Mokmok ang pundo sa pambot ngadto sa baybayon sa ila nang pagdunggo. Usa ka balay ang ilang natukmaan. Gisangpit nila ang tagbalay ug nanggawas ang magtiayong Dukoy ug Sidra nga nag-iwag sa gibitbit niining parol de-kombate. Giabot silag kalisang sa nakitang mga armadong lalake.
“Unsay ato ninyo, Sir?” ni Dukoy.
“Hala, lung-agi mi! Dalia! Sulod lang sa kinse minutos kay nagdali mi! Sugbai sad mig buwad!” mando ni Waldo sa magtiayon.
Mikiros dayon ang magtiayon. Dali nga nakahaling si Dukoy samtang ang iyang asawa misunod pagtak-ang sa lung-agunong bugas. Wa silay tingog-tingog sa kalisang nga
mihakop sa ilang galamhan. Igo ra silang nagtinutokay sa ilang mga mata.
Wa magdugay nakaluto na sila.
“Sir, luto na ang kan-on,” ni Dukoy dayong sukad sa kan-on ngadto sa dakong bandehado.
Gibutangan ni Sidra og mga kutsara ang mga plato nga iyang giandam. Ang sinugbang buwad nga timbungan iyang gipahiluna sa usa ka sartin.
“Maayo,” matod ni Waldo nga nag-iwag sa iyang relo de pulso. “Sakto gayud nga kinse minutos!”
Nangaon dayon silang Waldo ug mga kauban. Apan wa sila katiwas og kaon kay naalinggatan ni Waldo ang tingog sa makina sa dagat nga nagkaduol sa baybayon.
“Pagdali kamo!” giingnan niya ang duha ka kauban.
“Waldooooo!” tingog sa megapon ang ilang nabati. “Ampo na lang kamo kay wa na moy kaipsutan! Naglikos kaninyo ang mga tinugyanan sa balaod! Tagalan ka namo, Waldo!
Sulod lang sa kinse minutos sa imong pagtimbang-timbang, mosukol ba kamo o moampo!”
“Boss Waldo, ampo na lang ta! Wa tay dag-anan kay tulo ra ta ug sila daghan,” sugyot ni Daot nga gibatig kahingawa sa ilang dangatan kon di sila mosurender.
“Kon ato silang suklan, Boss Waldo, segurado tang mahurot og kamatay,” dason ni Mokmok.
Apan maoy mihari sa kaisipan ni Waldo ang iyang kabangis. Dili siya moampo. Labaw pang di mosibog. Dayon gipaarakan niya sa iyang armalayt ang mga pulis. Mibalos pagpaarak ang mga pulis kanila ni Waldo ug mga kauban.
Taudtaod ang sinukliay sa ilang pagpabuto ang mga pulis ug ang mga tulisan. Sa tan-aw ni Waldo nga wa silay dag-anan misibog sila. Apan ang mga buto-buto nagpadayon hangtod nga naapsan gayud silang tulo sa naglupad nga mga bala sulod lamang sa kinse minutos nga kombate. (KATAPUSAN)