Alcea Maningo
Cangyan, Carmen, Cebu
“HAHAY, GINUO! Patya na lang ko!” tuaw ni Noy Vencio, utsinta-ikuwatro anyos ug katurse anyos na nga nabiyudo. Wa na siyay gana sa kinabuhi. Gusto na siyang mamatay, kay ang-antos siya sa kasakit sa iyang mga tuhod ug mga abaga. Kanunay na lang siyang maghigda, kay kon molakaw siya kada lakang niya kalbaryo sa kasakit. Bisan gani sa iyang paglisuliso ibabaw sa lantay mag-agungoy siya. Hapit kada minuto siyang manghayhay ug manawag sa Ginuo nga patyon na lang siya. Wa nay bili iyang kinabuhi alang kaniya. Pagahatdan lang siyag pagkaon sa iyang lawak ni Russel, iyang houseboy.
Retirado siyang drayber og bus balig trayenta ka tuig. May gamay siyang pensiyon sa SSS. May binuwan sab nga honorarium kay barangay konsehal man siya. Apan di gani niya magasto ang iyang binulan nga pensiyon ug honorarium, kay pinadalhan man siyag diyes mil pesos kada bulan gikan ni Minda nga tua sa Amerika.
May tulo siya ka mga anak. Silingan niya ang duha sa baryo Tikaro. Si Brendo, ang kamaguwangan, nagbalay tupad sa iyang balay. Maestro si Brendo nga nakaasawa og maestra. Nag-atubang sa karsada ang ilang mga balay. Si Adela, ang ikaduha, nagbalay luyo sa balay ni Brendo. Nagnegusyog karenderya sa merkado si Adela inabagan sa iyang bana nga maoy kusinero. Ang kamanghuran, si Minda, tua nanimuyo sa Amerika kay nakabanag Amerkano sa Kansas City. Si Minda ang tigpadala og allowance kang Noy Vencio. Maong buhong siya sa kuwarta ug nakatigom og dako kay tihik man kaayo.
Badlungon usahay si Noy Vencio sa iyang mga anak nga makadungog nga nangandoy na siya sa kamatayon.
Usahay singgitan siya ni Rudy, bana ni Adela, “Paghikog! Kay dili mopatay ang Ginuo!”
Motubag sab si Noy Vencio, “Sala man ang maghikog!”
“Busa paghuwat sa hukom sa Diyos kon anus-a ka mabugto!” mosalga si Adela.
USA ka buntag may mibisita kang Noy Vencio.
“Maayong buntag, Tiyo. Paamina ko,” ni Father Nelson, pag-umangkon ni anhing Nang Susa, asawa ni Noy Vencio. Kuyog niini sila si Brendo ug Adela.
“Uy, nisuroy ka man, Padre?” ni Noy Vencio nga mihanag bangon. “Agoy, Ginuo!” matod niya nga nanglimbasog nga makalingkod sa iyang lantay. Giabagan sa pari ug ni Brendo ug Adela.
Mihangop ang tiguwang sa pari.
“Ikumpisal sa Diyos imong mga sala, Tiyo. Ug kada Dominggo na tika anhion aron pakalawaton,” ni Father Nelson nga nagpahiyom. “Giagni ko nilang Adela ug Brendo nga ipabisita ka aron dasigon sa kinabuhi. Ang imong kinabuhi dili para nimo kundili para sa imong isigkatawo. Gusto na kang mamatay, kay wa nay kapuslanan ang kinabuhi alang nimo. Isipa na lang ang pagtabang sa imong isigkatawo. Tan-awa si Papang Jose, subra nubenta nay edad. Apan buntag-hapon suroy gihapon sa merkado, naningil sa mga utangan niy sa ‘lending.’ Ikaw, pangitag paagi nga kapuslan ka pa sa imong isigkatawo. Sa ingong paagi mangandoy ka pa nga lugwayan pa imong kinabuhi!” morag nagsermon si Father Nelson sa uyoan.
DOMINGGO. Sayo sa buntag. Nanaog si Noy Vencio sa iyang balay. Nagsul-ob siyag desenteng sapot. Bisag nagtangkihod sa kasakit sa iyang mga tuhod nga morag nag bakang, wa na siya mag-agungoy. Nakahukom siyang mosimba og sayo. Unya inigkahuman, mosuroy siya sa mga ospital sa gobyerno. Nagdala siyag daghang kuwarta. Manghatag siyag kuwarta sa mga pasyenteng way ikapalit og tambal.
Nakapahiyom sila si Brendo ug Adela nga naglantaw sa ilang amahan nga naayo na sa sakit sa kalag. (KATAPUSAN)