Ug kinsa kaninyo ang adunay ulipon nga nagdaro o nagbantay sa karnero, nga moingon kaniya nga gikan sa uma, ‘Dali dayon, lingkod ug kaon?’ Dili ba hinuon moingon siya kaniya, ‘Andama unsay akong ipanihapon. Pagtapis ug silbihi ako hangtod ako makakaon ug makainom?’ Magpasalamat ba diay siya sa ulipon tungod kay gibuhat niya ang mga butang nga gisugo? Mao usab kamo, sa dihang nabuhat na ninyo ang tanan nga gisugo kaninyo, ingna ninyo, ‘Mga ulipon kami nga dili takos; nagabuhat lamang kami sa angay namong buhaton” (Lk.17:5-10).
Ning Ebanghelyo karong adlawa, gipakita ni Ginoong Hesus unsa ang tukmang batasan sa usa ka alagad, o magtutuo nga nagaalagad sa Diyos diha sa unsa mang estado sa kanabuhi dinhi sa kalibutan. Ang tanang magtutuo ni Ginoong Hesus usa ka alagad sa Diyos diha sa estado sa iyang kinabuhi.
Kining maong Ebanghelyo karon nagapahimangno nga ang usa ka alagad dili angay nga magmapasigarbuhon sa unsa may iyang nahimo isip alagad.
Kay unsa ba diay gayud ang lintunganay sa usa ka alagad nga mahimong mapasigarbuhon sa unsay iyang nahimo isip alagad? Sa mga mata sa pagtuo, dayag nga ang tawo linalang sa Diyos. Walay tawo nga makapangangkon nga siya mismo ang naglalang sa iyang kauglingon, bisan balik pa sa sinugdanan nga sila si Adan ug Eba.
Dayag usab nga ang matag tawo adunay tagsa-tagsang tahas o sugo dinhi sa tawhanong kinabuhi sa kalibutan.
Dinhi ning maong konteksto nga ang tawo usa ka alagad sa Diyos, ug mao kini ang paagi sa iyang paghimaya sa Magbubuhat.
Sa dihang ang usa ka alagad mahimong mapasigarbuhon sa unsay iyang nahimo isip alagad sa Diyos, ang iya nang kaugalingon maoy iyang gihimaya. Imbis ang Diyos nga Magbubuhat maoy pasalamatan, pasidunggan, himayaon, ang iya na hinuong kaugalingon maoy gibuhosan sa unsay alang sa Diyos.
Niini, ang tawo mahimong susama sa gidangatan ni Lucifer, kinsa miingon diha sa iyang kasingkasing: “Mosaka ako ibabaw sa kapangauran ug makigsama sa Labing Gamhanang Diyos” (Is.14:14). Mao kini ang garbo nga misulbong diha sa iyang kasingkasing. Apan gitambog hinuon siya didto sa kalayo sa Impiyerno nga maoy nahimo niyang gingharian.
Mao kini ang sagad nga hunghong ni Satanas ngadto sa mga alagad sa Diyos, nga magmapasigarbuhon sa unsay iyang nahimo isip alagad. Bisan pag unsaon, alagad ra gayud ang tawo; dili gayud mamahimong Diyos nga maoy himayaon.
Tungod niining maong ingklinasyon sa tawo, nagpahimangno si Ginoong Hesus niining duha ka pagtulun-an nga makita dinhi ning maong Ebanghelyo karong adlawa. Una, ang tawo isip alagad lamang dili magmapasigarbuhon sa unsay iyang nahimo isip alagad. Ikaduha, ang Diyos maoy angay ug matarong nga himayon isip Magbubuhat sa tibuok uniberso.
“Mga ulipon kami nga dili takos; nagabuhat lamang kami sa angay namong buhaton.” Mao kiniy angay natong hinuktokan, kinsa nagaalagad sa Diyos. Himayaon ang Diyos ug siya lamang ang takos niini.