Ang linog nga adunay gikusgon nga magnitude 7.5 nga miigo sa Davao Oriental nagpahinumdom matag usa kanato nga gamhanan ang kinaiyahan ug way maayong laki aron sa pagpugong niini.
Ang kasamtangang panghitabo nagpamatuod nga bisan pa sa advance technology ug advance science gigamit sa Phivolcs sa pagbantay ug pagpahibalo, magpabilin gihapon ang hulga kon walay lig-on ug klaro nga koordinasyon sa mga lokal ug nasyonal nga ahensya sa kagamhanan.
Ang maong kalamidad naghulagway sab sa tinuod nga isyu sa disaster preparedness sa Mindanao. Daghang mga lugar sa rehiyon ang limitado pa ang access sa impormasyon ug pasilidad sa emerhensiya. Ang maong linog nga nasinate sab sa Cebu ug ubang rehiyon sa Kabisay-an.
Ang kakulang sa estriktong pagpangandam ug pagpatuman sa mga building code, lakip ang kakulang sa public education kabahin sa “earthquake response,” nagpamatuod nga daghan gihapon sa katawhan ang mas nanginahanglan og tukmang giya ug kahibalo.
Dili lamang kini lokal nga isyu, apan usa ka nasyonal nga paningkamot nga magpasiugda sa resiliency ug adaptation.
Ang angayang buhaton karon, gawas sa pagbangon human sa kalamidad, mao ang pag-usab sa atong pagtan-aw sa disaster management—gikan sa reactive ngadto na sa pagka-proactive.
Ang kaluwasan sa katawhan dii mag-agad sa malas o swerte, apan gikinahanglan nga adunay hiniusang nga lakang nga himuon.
Ang linog nagsilbi nga pahimangno nga angayan nato’ng palig-unon ang kaandam ug kalig-on o sa matag estruktura aron ang kinabuhi sa matag Pilipino mapanalipdan batok sa kalamidad nga motumaw.