LAMBERTO G. CEBALLOS
Ilaya, Cawayan, Dalaguete, Cebu
DISYEMBRE 24 sa gabii. Bisperas sa Pasko sa pagkatawo sa Batang Manunubos. Hapit tanang mga silingan ni Mr. David Lumayno nadipudipo pagpangandam og mga pagkaon alang sa Noche Buena inighagtok sa alas dose sa gabii. Sa ilang mga balay may gipamitay nga mga parol nga nagkadaiya ang bulok ug porma, apan daghan ang pormag bituon. May parol sab nga binituon nga nagbitay sa balkon sa balay ni Mr. David, apan kini wa magsiga; way kahayag nga giamot sa palibot. Wa niya pasigaa ang bombilya sa parol aron kini moduyog sa gibati niyang kahaw-ang sulod sa iyang dughan.
Nahinumdom siya nga sa miaging Pasko siga kaayo ang parol nga diha sa gibitayan niini sa balkon. Pinalit kini niya sa tawo nga naglibod sa ilang barangay dinhi sa siyudad.
“Nindot gyud ang parol nga binituon, Mahal, no?” pulong ni Ellen nga misanting karon sa iyang dalunggan. Dinhi sila sa balkon nagtupad pagpanglingkod kaniadto.
“Mao gyud, Mahal. Yano man tuod ang iyang porma pero simbolo kini sa bituon nga gisubay sa tulo ka Haring Mago niadtong unang Pasko,” maoy iyang gitubag sa iyang asawa.
“Manganhi ba kaha sila si Arturo ug Aurora karon, no, uban sa ilang tagsa-tagsa ka pamilya?” ni Ellen. “Gimingaw na ko sa atong mga apo.”
“Mi-teks nako sa selpon si Haidee nga moanhi sila si Arturo uban sa ilang ‘bugoy’ nga si Biboy,” ni Mr. David. “Ug si Aurora nagpahibawo nako sa ‘Messenger’ nga anhi sila si Kevin mag-noche buena uban sa ilang ‘little angel’ nga si Jessabelle.”
“Hay! Salamat sa Diyos! Makita ug magakos ko na sab ang akong mga pinalanggang apo,” ni Ellen nga kalit midapo sa iyang mga palad sa iyang dughan ug mihangos.
Gihapuhap ni Mr. David ang bukubuko ni Ellen. “Naunsa ka, Mahal?”
Miginhawag halawom si Ellen. “Way kaso ni, Mahal. Nalipay lang ko nga moanhi ang mga bata. Ug naka-tomar na baya ko ganiha human sa panihapon sa akong tambal sa HB!”
Nianang pagka alas diyes hapit magkadungan pag-abot ang mga pamilya nilang Arturo ug Aurora. Ug sa pagbagting sa dakong taknaan sa bungbong pagka alas dose nabati nila ang kaalingugngog ug suliyaw sa kasilinganan duyog sa mga buto-buto sa mga rebentador ug ubang mga pabuto.
“Merry Christmas, Mama! Merry Christmas, Papa!” nagdungan pagtimbaya sila si Arturo ug Aurora uban ang ilang mga kapikas.
“Merry Christmas pod ninyong tanan!” bawos nilang Mr. David ug Ellen.
Gigakos ni Ellen si Biboy ug si Jessabelle ug namulong, “Merry Christmas, mga pinangga kong apo!”
“Merry Christmas, Lola!” matod sa duha ka bata.
Unya malipayon kaayo silang nangaon sa lamiang mga pagkaon nga giandam ni Ellen para sa Noche Buena.
MAY mga luha nga nabiaw sa mga mata ni Mr. David nga naghandom sa miaging Pasko, apan may nipis nga pahiyom nga mibathay sa iyang mga ngabil, kay sa katapusang higayon nagkapundok ang ilang pamilya sa di-malimtan nga Pasko sa ilang kinabuhi kanus-a buhi pa si Ellen. Ang mahal niyang kapikas nitaliwan ngadto sa laing kalibutan sa ikapitong adlaw sa Enero sa bag-ong tuig tungod sa ‘massive heart attack.’ ‘Dead on arrival’ kini sa ospital. Mao nga karong Paskoha wa na niya pasigaa ang parol nga binituon. Wala na si Ellen, ang kahayag sa ilang panimalay. Nag-inusara na lamang siya nga naghandom sa mga malipayong Pasko nga nangagi sa iyang kinabuhi. Unya, nabati niya ang tingog sa mga mananaygon didto sa gawas, “Maglipay kita kay Pasko karon/ Ang atong Ginoo human na matawo...!”
Pagka human sa kanta may mihulbaw, “Maayong Pasko, Papa! Nia mi si Aurora ug ang among pamilya!” tingog ni Arturo nga sinati ni Mr. David.
Dali nga gipasiga ni Mr. David ang parol ug midungaw sa balkon. Nakita niya ang iyang mga anak ug mga apo nga saya kaayo og mga panagway.
(KATAPUSAN)