Sugilanon: A shoulder to cry on

USA ka tuig kapin na nga manag-uyab silang Freddie ug Arlene, apan ang ilang relasyon gihulga nga mabugto. May nakadani sa panan-aw ni Freddie: ang bag-ong saleslady sa ilang kompaniya, si Krista. Si Freddie maoy sales supervisor, samtang si Arlene ang assistant accountant. Ang ilang kompaniya pabrika sa mga chucherias sama sa corn chip, fish cracker, salted peanut, etc. Kanunay ikakuyog ni Freddie si Krista inig-deliber sa mga produkto ngadto sa mga Mall ug ubang mga outlet sama sa mga grocery store ug mga dealer nga mga tindahan.

Sa wala pa si Krista, kada Sabado sa gabii makig-deyt si Freddie kang Arlene. Mangaon sila Mall ug unya manan-aw sa sine. Karon, halos di na makig-deyt kaniya si Freddie. Nasayod siya nga si Krista na ang kanunay nga i-deyt ni Freddie ug kini gikaguol niya kaayo.

Usa ka gabii samtang naghigda siya sa iyang lawak gitawgan ni Arlene si Freddie sa selpon.

“Hon, unsa man ning akong nadunggan gikan sa Sales Dept. nga uyab na kuno nimo si Krista? Tinuod ni? Gi-doble mi nimo?” may kaitok nga namulong si Arlene.

“Di na tinuod, Hon! Suod lang mi kay pirme man ming kuyog inig-deliber sa mga sitseriyas sa mga dealer ug pag-kanbas og ubang mga kustomer nato,” tubag ni Freddie.

“Namakak ka! May nakasulti nako nga sige mong mag-dinner sa Ayala Terraces ug manan-aw og sine!” ni Arlene nga namula ang nawong ug kahilakon. “Kon wa ka nay gusto nako, magbuwag ta sa tinarong,”

“Ikaw ang nagsulti ana, ha, dili ako!” ni Freddie.

“Okey. Magkita ta ugma sa gabii adto sa SM Seaside City. Iuli ko ning gipanghatag nimong singsing, kuwentas ug mga pulseras. Ihatag kining tanan kang Krista,” ni Arlene. “Wa ko mahakog ini, uy! Labi pa kong wa mahakog nimo! Two-timer!”

“Okey!” mao day gipamulong ni Freddie.

Sumala sa gikasabutan pagka sunod gabii nagkita sila si Arlene ug Freddie sa SM Seaside City. Diha ra sila sa lobby sa sinehan manglingkod. Way daghang kuti-kuti nga giuli ni Arlene ang singsing, kuwentas ug mga pulseras nga hinatag kaniya ni Freddie. Unya mitindog siya aron molakaw, apan gigunitan ni Freddie ang iyahang kamot.

“Mag-esnak sa ta, Hon,” agda ni Freddie.

“Di na kinahanglan! Wa na kay bili alang nako! Wa kay dugukan!” Gilabni ni Arlene ang iyang kamot ug milakaw nga way lingi-lingi. May mga luha nga nabiaw sa iyang mga mata. Mikuot siyag tisyu gikan sa iyang shoulder bag ug gipahiran ang mga luha.

Samtang nagsakay si Arlene sa eskaletor paingon sa ubos nga lebel may midagpi sa iyang abaga. Milingi siya ug nakita si Rodel nga nagngisi. Si Rodel klasmeyt niya sa Cebu Central University sa mga accounting subject ug suod nga higala hangtod karon. Dili lang sila kanunay nga magkakita.

“Musta, Lene?” timbaya ni Rodel dihang mikawas na sila sa eskaletor. “Long time, no see, no hear!”

“Okey ra man ko, Rod,” ni Arlene nga mitan-aw sa guwapong nawong ni Rodel. “Ikaw?”

“Okey ra pod. Pero, mora lagig naghilak ka,” ni Rodel nga mitutok kang Arlene.

Gisugilon ni Arlene kang Rodel ang nahitabo nilang Freddie. “I want to cry my heart out! I want someone’s shoulder to cry on!” ni Arlene nga migunit sa bukton ni Rodel.

“Okey. Mangita tag dapit nga kita rang duha. Okey?” ni Rodel.

Miyango si Arlene nga mitutok sa ambungang dagway ni Rodel. Nanggawas sila sa SM Seaside City sakay sa awto ni Rodel. Didto sa Plaza Independencia samtang nanglingkod sila sa sementadong lingkuranan, gipasagdan ni Rodel nga mohilak si Arlene sa iyang abaga. (Katapusan)