PASPAS ang mga lakang ni Dr. Jun Vergara nga nagsaka paingon sa ikatulong andana sa ospital diin na-admit ang iyang pasyente. May nagpahibalo kaniya nga si Anna, ilang katabang sa panimalay, gidala dinhi sa pribadong ospital diin nag-alagad siya isip espisyalistang doktor sa mata.
Duha na ka tuig nga nag-alagad si Anna sa ginikanan sa doktor dihang didto pa si Jun sa Amerika nagtungha sa kursong medisina. Si Anna ang nag-atiman sa ginikanan ni Jun nga retirado na sa ilang mga trabaho. Pinangga si Anna sa maagtiayon tungod sa kabuotan niini ug matinumanon sa tanan nilang sugo. Gikaguol nila ang nahitabo sa ilang katabang. Nabalaka sila kon masayran sa ginikanan ni Anna ang dautang nahitabo kaniya. Giisip man nila si Anna nga tipik sa ilang pamilya kay kini bugtong anak sa iyang ginikanan ug suod sa mismo nilang anak nga si Jun.
Usa ka buntag niana dihang namisibis si Anna sa mga mesitas diha sa hardin sa luyo sa dakong balay sa mga Vergara, miduol si Jun kaniya. Giabot og kaulaw si Anna niadtong higayuna tungod kay guwapo kaayo ang doktor nga gustong makig-estorya kaniya.
“Maayong buntag, Sir!” pangatahuran ni Anna.
“Maayong buntag sab nimo, Anna!” tubag sa doktor nga nagpahiyom. “Ug pwede ba nga Jun na lang imong isangpit nako?”
“Kon mao nay imong gusto, Jun,” ni Anna. “Ikaw ang masunod.”
“Gwapa man diay ka, Ann!” ni Jun.
“Ha! Ha! Ha! Bulatik ra nang imoha, Jun, uy!”
“Tinuod ang akong gisulti. Wa ko magkomedya!” ni Jun. “May hinigugma ka na?”
“Duna, Jun,” ni Anna. “Apan wa na mi maayong komunikasyon. Nasayran kon may lain na siyang hinigugma. Ikaw, Jun, nganong wa pa man ka magminyo, sakto na man ka sa pangedaron?”
Igo lang mipahiyom si Jun sa pulong ni Anna, dayon namulong, “Moabot ra ang adlaw nga masayran mo kon kinsa ang babaye nga akong dad-on sa altar sa kaminyuon. Ug kini ikalipay pag-ayo sa akong ginikanan.”
Ingon sa nahugno si Anna sa iyang nabati gikan kang Jun. Kahilakon siya. Nagselos siya sa babaye nga pakaslan ni Jun bisag wa pa kini ipaila ni Jun kaniya. Nahigugma siya sa anak sa iyang mga agawon.
“Kinsa god ako nga iyang higugmaon?” matod ni Anna sa iyang kaugalingon. “Suluguon lang ako ug labing ubos nga linalang sa kalibutan.”
Usa ka adlaw kalit nga nalup-og si Anna didto sa hardin. Nahibulong kaayo ang mga kauban niyang suluguon. Niadtong higayuna nakalakaw na si Jun paingon sa pribadong ospital nga iyang gialagaran. Gidala si Anna sa maong ospital.
Paghiabot ni Jun sa kuwarto nga gidad-an kang Anna, nakita niya kini nga naghigda sa katre. Giabot og kaluoy si Jun sa dalaga.
“Ann, unsay nahitabo kanimo?” matod ni Jun sa hinay nga tingog. “Buhaton ko kutob sa akong mahimo, maluwas ka lang ning gihambin mong balatian!”
Sila rang duha sa kuwarto adtong orasa kay wa pa may nars nga misulod aron pagsusi sa kahimtang ni Anna. Nabihag si Jun sa katahom ni Anna. Wa niya kapugngi ang iyang kaugalingon, gihagkan niya ang mga ngabil ni Anna, uban ang pag-ingon, “I love you, Ann!”
Nakurat si Jun kay mikalit pagbangon si Anna ug migakos hugot kaayo kaniya. Ang nahiabot nga duha ka nars nahibulong pag-ayo.
“Wa diay kay sakit, Ann? Mibangon ka man?” ni Jun.
“Duna koy sakit,” ni Anna. “Apan ang tambal nga nakapaayo nako mao ang imong paghalok sa akong mga ngabil uban sa imong gisulti nga mahal mo ako!. Tinuod ba kini, Dr. Jun Vergara, nga mahal ko nimo?”
“Tinuod kana, Ann! Bisan wa pa ko nimo laanga,” ni Jun. “Nahibawo na silas Mama ug Papa nga ikaw ang babaye nga akong dad-on sa altar sa kaminyuon. Okey sila nimo.” Gihugtan niya paggakos si Anna ug giusban paghalok sa mga ngabil. Namakpak ang duha ka nars. (KATAPUSAN)