“Kay gipatay mo na kining kasingkasing
Ug kanimo dili na kini mabuhi”
— Jessabele Bentazal
Daghang nangutana kon kinsa kining gihinganlan nako og Green. Wala ko dayon sila matubag kay mahadlok kong mahibaw-an ang pagkatawo ining tawhana. Basin himuon nilang kataw-anan ang ulay kong pagbati. Maong hugot nakong isira akong baba sa paglitok sa matood niyang ngalan.
“Nagduda na baya ko kon kinsa na si Green. Ah bisan pa og makatag-an ko kabalo kong ilimod gihapon nimo,” matod sa akong higala. Mingisi ko sa iyang gisulti. “Mahibaw-an ra man na sa umaabot,” dugang niya. “Isulti ra unya nako puhon,” mao ang nahimo nakong tubag. Karon hugot akong pagpugong kon unsa man ang naa namong duha aning Green. Isulti ko lang sa akong amiga kon tataw na ang kahingpitan sa akong pakalingkawas gikan sa giurom kong pagbati.
Moburda sa akong ngabil ang labing tam-is nga pahiyom kon makita ko ang iyang ngalan sa iskren sa akong selpon. Sa tinuod, daghan na mi og nahisgotan mahitungod sa kinabuhi, sa Ginuo, ug uban pang mga butang. Adunay mga higayon nga mokalit lang ni siya og panguhit sa messenger aron gitikon ko sa mga garay nga puno sa hinog nga mga metapora.
Kinsa ba ang babaye nga dili mabitik sa lit-ag ining iyang ginagmay'ng lihok nga makapukaw sa akong balatian? Basin baliwala lang kini niya, apan alang nako usa kini ka dakong butang. Unsaon ko kining huyang kong kasingkasing nga molanay man kon siya ang hisgotan? Sa matag higayon nga maghunahuna ko niya, kanunay nakong masinati ang kahinam nga unta'g dili matapos kon unsa man ang among nasugdan. Mahadlok ko sa sunod mahitabo kay basin unyag ilupad ra kini sa hangin ug kamingaw na lang ang bugtong mahabilin.
Tuod, kapoyan pud ang kasingkasing sa pagpaabot. Pagpaabot nga unta'g takduon niya ang among dalan. Apan, hangtod kanus-a ko magpaabot? Tataw kaayo nga walay padulngan akong gibati kay kon buot pa, kaniadto na unta siya midiga nako.
Daghan sab ang mga gabii diin mikumpisal ko sa bulan samtang naghilak. Daghan sab ang mga metapora nga mibanlas sa akong papel aron lang ipagawas ang akong kasub-anan. Panagsa ra man unta ko mahigugma apan pakyas pa gyud. Wala ko kabalo kon aduna pa bay laing gugma human niini.
Gibutangan ko lang og taning ang tanan mahitungod niya. Kon moabot ang panahon nga aduna na siyay hinigugma mao sab kana ang panahon nga buhian ko siya sa hingpit. Dili na ko mohunghong sa hangin nga untag mobali ang iyang dagan ug ako ang pilion sa lalaking akong naibgan. Tagaan ko'g kagawasan ang kapalaran sa paghukom namong duha. Dawaton ko kini bisan pa og unsa.
Sa dihang niabot ang adlaw diin nasayran ko nga aduna siyay babayeng nagustohan nasakitan ko'g taman. Dili lalim kay bisan gamay naglaom ko nga ako ang dunolan sa iyang gugma. Abi ko man og ingon kadali ang pagbuhi, apan, nilungtad pa og dugay akong pag-aginod sa wala pa hingpit namatay ang akong pagbati. Niagi ko sa mga paglikay aron lang dili magkatagbo among dalan. Basin unya og kon makit-an na ko siya mausik lang ang akong kahago ug mobalik na pud sa sugod.
Gihimo kong dakpanan ang Ginuo. Nasayod Siya sa tanan sulod sa akong dughan. Wala kini malilong niya. Adunay hinungdan nganong ingon niini akong gidangatan. Tingali alang sa uban gamay nga butang lang kining gugma. Himuon rang sumsoman sa mga estorya aron kalingawan. Apan alang nako sagrado kini, dakong papel ang gihuptan niini sa akong kinabuhi.
“Ayaw pamakak. Klaro kaayo nga si kuan mao si Green,” ingon pa sa akong suod nga higala nga nagkatawa. Wala nay rason pang ililong. Gikapoy na sab kog tago.
“Ug sakto ka. Siya si Green. Nakasulti nako nimo tungod kay…” matod ko pa nga wala ko dayon sumpayi.
Nadungog ko ang panghupaw sa akong amiga. “Consummatum est,” sumpay pa niya. Sa akong hunahuna, “hinaot og natapos na gyud unta kini sa hingpit.” (KATAPUSAN)