Maria Fatima
Lindogon, Sibonga, Cebu
“Love is not blind - it sees more, not less. But because it sees more, it is willing to see less.” - Julius Gordon
Igo ko lang gikilatan ang pagpanghipos sa mga butang sa akong lamisa dihang mitungtong og alas singko ang kamot sa orasan nga nahimutang sa bungbong niining among opisina. Mitanos ko pagbarog aron sa ingon makuhaan ang kalaylay niining akong bukobuko. Mao kini ang resulta sa tibuok adlaw nga paglingkod ug pag-atubang sa kompyuter. Ang mahitabo, mag-una pa og kaedaran ang akong lawas kaysa akong edad.
Dihang akong gipaandar ang motorsiklo tayming nga nanawag akong higala nga si Jeremy. “Bay Melvin hapita lang ko dinhi sa Parkmall. Lahos lang ta sa Merkado,” matod pa niya.
Wala ko mitingog ug gipalong ko lahos ang akong selpon. Diretso kong misakay sa akong motorsiklo. Daan na ming nagsabot gahapon nga mangadto sa Merkado Mandaue aron magpahilot. Siya ang unang nakahibawo aning hilot tungod kay naa sa Merkado naninda og utanon ang iyang iyaan.
“Ipahilot og apil nang imong kasingkasing, Bay, aron makabalo ka sa kamatuoran nga dili gyud niya makita ang imong gugma” pulong pa ni Melvin nga gitunolan nako sa akong itom nga helmet.
“Paghilom, Bay, makakita ra lagi to siya sa akong gugma,” tubag ko pa nga nagkatawa.
Ambot ba og unsay angay nakong buhaton aron motuo si Cordelia nga tinuod akong gibati niya. Kanindot unta og makita niya ang lunsay nakong pagbati taliwala sa ngitngit niyang panan-aw. Wala koy laing pangandoy sa pagkakaron kon dili mahatagan og luna sa iyang kasingkasing. Paningkamutan ko gayud nga makab-ot ko kini.
Gi-parking ko lang akong motor duol sa hagdan padulong sa ikaduhang andana. Gikulbaan ko dihang nagkaduol akong mga lakang. Naabtan nako si Cordelia nga naglingkod sa kilid samtang nalingaw sa pagpaminaw sa kanta ni Rey Valera nga Maging Sino Ka Man. Nindot sa mata nga makita nako siyang mapahiyumon.
“Ah maayo ka mang motayming. Si Cordelia gihapon ang gustong momasahe nimo?” pukaw sa kahera nako gikan sa akong damgo.
Hilaw kong mingisi ug mitando. Sama sa naandan, mibayad kog duha ka oras nga nisumadag kwatro sentos pesos. Giandam ko akong kaugalingon nga mabatyagan pag-usab ang iyang makawala og kakapoy niya nga hilot.
“Apilon ang ulo ug kamot?” pangutana pa niya dihang naa siya sa akong likod.
Miigham ko aron masayod siyang ako kini. “Sama sa naandan, Del,” tubag ko pa.
“Naa pay laing masahista nga maka-entertain nimo, Sir,” matod pa niya sa bugnaw nga tingog.
Medyo nasakitan ko apan gibalewala ko kini. “Trabaho nimo ni, ug nganong did-an mo man ang paghatag og serbisyo nimo nako?”
“Sayod ta nga dili lang akong serbisyo imong tumong. Kapila ko man isulti diha nimo nga ayaw paundayoni nang imong gibati kay magmahay ka lang,” pulong niya.
Kon makita lang unta niya akong mata kon unsa kini kasensiro apan unsaon ko man paghulagway ang gugma sa tawong buta?
“Hatagi lang ko og higayon nga halaran ka sa tinuod nakong gugma, Del, saligi ko” hangyo ko pa.
“Buta ako sa gugma, Melvin. Kangitngit ang akong nakita. Ug pasaylo-a ko kon dili ko makita ang matuod mong gugma” tubag nga nangalambre sa akong kasingkasing.
HUMAN niadtong higayona duha ka semana wala ko mipatim-aw sa merkado. Dili malikayan sa akong kasingkasing ang mangluod human sa akong nadunggan gikan sa babayeng akong gihigugma. Dili diay lalim ang yam-iran.
Pagsunod adlaw dihang mibalik ko sa Merkado wala koy nakitang Cordelia. Mibalik ko sa sunod nga mga adlaw ug sama gihapon sa mga nag-unang panghitabo — wala siya. Wala siya mipatim-aw. Mawad-an ko og kusog sa matag higayong hunahunaon kong hingpit na siyang mipalayo nako. Wala man lang ko niya hatagi og higayon nga higugmaon siya taliwala sa iyang sitwasyon.
“Sir sorry kaayo. Dinhi iyang igsuon pagbuntag 'nya iya kong gipahibalo nga dili na siya mobalik pa anhi. Wala pud ko masayod kon unsay rason sa iyang paghawa” matod sa kahera.
Wala ko makatingog. Sulod sa akong hunahuna wala nay paglaom. Hingpit na siyang mipalayo nako.
(KATAPUSAN)