Maria Fatima
Lindogon, Sibonga, Cebu
"Why is it immoral to be paid for an act that is perfectly legal if done for free?" ~ Gloria Allred
One hundred lang, Sir, lab-as pa. Tresintos kon take out…” matod pa sa akong tapad dinhi kilid sa Metro Colon matag higayon aduna siyay makit-ang lalaking moagi.
Hilom kong naniid sa mga mitabok gikan sa atbang aron pangitaon ang usa ka pamilyar nga dagway. Gilantaw ko ang relo nga nahimutang dapit sa akong pulso. Hapit na alas-diyes sa gabii ug wala gihapon siya mipatim-aw.
Wala usab siyay chat sa messenger sa pagpahibalo kon modayon ba siya karong gabhiona. Sayang ang gabii kon dili siya modayon. Lisod mangita og kustomer labi na og magkalalom ang kagabhion tungod sa daghang kompetensiya.
Gisenyasan kong Almira nga nagngisi dihang nakabitik siya og tiguwang. Mitando ko niya ug milingkod sa mubong hangdan niining mall.
Dihang mobarog na unta ko kalit lang adunay mihalog sa akong hawak ug gihagkan akong liog.
Nahikurat ko sa makadiyot apan sa baho pa lang niini sayod ko kon kinsa siya. Dako akong ngisi kay dili na magutman akong pamilya sa sunod nga mga adlaw.
Sama sa naandan gihatag nako ang tanan aron mahatagan og katagbawan si Dannylo sulod niining iyang giabangang lawak. Usa siya sa akong mga regular kustomer sulod sa duha ka bulan.
Ang nakanindot kay dagko kining mohatag og kuwarta maong sulit kaayo ang akong serbisyo niya.
“Ayaw sa paglakaw, Kristine. Pahuway usa…” sa gikutasan niyang tingog.
Mingisi ko ug gihapyod ang iyang balhibuong dughan. “Hinumdomi. Another money. Busa –” Wala ko makasumpay tungod kay iya kong gibira ug gipahigda.
Lahi si Dannylo sa uban nakong mga kustomer. Dili ko bation nga usa ko ka burikat. Usa ka hugaw nga tawo.
Sama ba og dili lang lawas ang akong gibaligya ngadto niya kon dili dunay bahin sa akong pagkatawo nga iyang natugkad. Usahay ang ubang kustomer isalibay ang ilang bayad.
Mahadlok masagyad ang ilang panit nganhi nako kon mahupay na ang ilang ulag.
“Ang burikat nabuntagan. Maayo naabot na ka” pulong nga misugat nako gikan ni Tiya. “Tuana sa skwelahan imong duha ka anak,” sumpay niya.
“Salamat, tiya.” tubag ko pa.
“Lain pa. Dinhi imong kanhi kapuyo nangita nimo…”
Wala ko tubaga si tiya. Nilahos ko sa akong kusina aron andamon ang pamahaw.
Dako akong pagmahay nganong nakaila ko si Carlito kay kon dili pa tungod niya dili ko sudlan ang pagbaligya sa unod.
Naguba akong kinabuhi dihang nagbinuang siya og pagpangabit sa lainlaing babaye.
Naabot sa punto nga niluhod ko sa iyang atubangan aron pangayuon ang kausaban ug mahimong tibuok among pamilya. Sanglit wala ko niya paminawa. Walay kausabang nahitabo.
Ug dihang nagkasakit og dengue among kinamanghurang anak wala siyay gibuhat o gihatag man lang. Wala siyay gitabang dihang nagkinahanglan na og dako nga kantidad sa pagluwas sa among anak. Dako siyang sayop nga nahitabo sa akong kinabuhi nga nahimong amahan sa akong duha ka anak.
MITAKILID si Dannylo sa paghigda sa akong kilid aron moatubang nako.
Mikang-a ang bagang kurtina niining lawak ug makita nga ngitngit pa gihapon ang gawas. Gikalkag niya ang iyang buhok human gihuptan ang akong duha ka kamot. “Magtipon tang duha, Kristine…”
Misiga akong mata sa nadungog. “Naboang ka, Dannylo? Ako? Gihagad nga mokuyog nimo?” Sa dili makatuo nakong tingog. Unsa man ang iyang nakita sa akong pagkatawo?
“Isipon kong ako ang duha nimo ka mga anak” pulong niya.
Giobserhan nako iyang dagway kon nagbinoang lang ba siya apan tataw niini nga seryoso siya sa iyang mga gipamulong.
“Hugaw ko nga pagkatawo. Ngitngit ang akong kaagi,” matod ko samtang naningkamot sa paglabni sa akong kamot gikan sa iyang paghupot apan hugot kining migapos.
“Kinsa ba ang dili hugaw babaw dinhi sa kalibotan?” Pangutana pa niya.
Wala ko makatubag kay sayod kong sakto siya. “Mag-ipon tang duha layo dinhing dapita. Ikaw, ako ug ang imong mga anak.”
Walay pulong nga migawas sa akong baba. Sanglit gitubag ko siya sa akong lalom nga halok hangtod sa pag-abot sa bag-ong buntag.
KATAPUSAN