Maria Fatima
Lindogon, Sibonga, Cebu
Alang kang Yelina
“I can stand him not loving me — I can’t stand him loving her.” — Lang Leav
He loves me, he loves me not, he loves me, he loves me-” matod ko pa. Wala ko gilitok ang sumpay nga pulong dihang akong gilaksi ang katapusang gihay sa santan nga bulak.
Mihunong ko kilid sa gate dihang nakita ko ang dagway sa lalaking sa matag karon ug unya kalit lang moduaw sa akong hunahuna.
Hingatawa kaayo siya labi na og kauban iyang mga amigo. Gusto kong busgon akong mata sa pagtutok niya apan wala ko kabalo kon unsaon kini pagtagbaw.
Mamintana gihapon ang dakong kaibog nga ambot ba og unsa kahay nindot buhaton niini.
“Ambi akoy buhat og design anang love letter. Suwerte ba aning lakiha,” sulti ni May. Wala ko siya tagda.
Dako akong ngisi dihang nahuman nakog sulat ang mubong mensahe.
Gihatag nako ni niya nga maoy mobutang og desinyo sa kilid-kilid.
“Unang tungtong pa man tawn sa college nang imong gibati ni Henry. Wala gyud na mailisi?” dugang niya.
“Lisod kaayo ilisan ning tawhana. Mao ra man ning lakiha akong nakita,” tubag ko pa. Igo lang siyang mibahakhak kay nasayod na siya sa akong tubag.
First year college pa lang mi dihang nagsugod akong dako nga pagkagusto ni Henry.
Sayod sa tanan ang akong amigang si May kay siya permi ang makapagawsan sa akong gibati nga kalipay ug kasakit.
“Mo-gradweyt na lang ta sunod bulan wala gihapon nimo masulti nang imong gibati,” pamulong niya.
“Moangkon ko niya sa di pa ta mo-gradweyt.
“Bisan unsa iyang tubag akong dawaton.”
Matalaw gyud ko kon ikaatubang na nako siya apan bulgar kaayo ko sa mga suwat nga akong gisekretog padala.
Sama sa naandan si May mao ang mangitag paagi aron moabot ang suwat ngadto ni Henry.
Daghan siyang mga amiga nga suod o ka grupo sa mga barkada ni Henry maong dali lang niya ang mopadala.
Nanglabay ang mga adlaw, ug ang petsa sa among graduation nagsingabot usab.
Nangita ko'g paagi aron makalugar og duol ni Henry. Nakapamilyar nako kon asa siya sagad magpundo o di kaha moagi kon mouli na.
Dihang nasigpatan nako siyang migawas gikan sa Gabaldon building, giandam ko akong kaugalingon.
Miginhawa kog lalom dihang nisaylo na siya sa akong gibarogan.
“Hello, Henry. Pweding manghulam gamay sa imong oras?” sa gikulbaan kong tingog. Mihunong siya ug miatubang nako nga mas mipasamot sa nagdahunog nga ritmo sa akong kasingkasing. Naunsa na man ni nga mura na man kog nabungol. Nahilom ang tibuok palibot.
Miisa iyang duha ka kilay ug nagpaabot nga sumpayan nako ang akong gisulti.
“Kuan man gud naa ta koy isulti nimo ba,” tug-an ko pa. Wala mausab ang reaksyon sa iyang dagway.
“Sa unsa man bahin?” simple niyang pangutana.
Nangutkot ko sa akong ulo ug gipaningkamotan nga tunlon ang dakong kaulaw. “Ganahan kaayo ko nimo sukad pa sa una. Gusto lang kong makabalo ka.”
Niigham siya. “Dugay naman kong nakabalo ana.”
Mitando ko sa iyang tubag. Wala ko kabalo kon unsay sunod isulti. Kabalo ko nga kabalo siya apan gusto lang nakong ingnon siya sa personal aron mahimotang ang akong hunahuna sa di pa mahuman og eskwela.
“Ayaw lang siguro'g laom, Yelina. Naa nay nanag-iya ining akong gugma,” kalmado iyang tingog. Mitando ko ug gibawsan ko siya sa akong pahiyom. Luyo sa pahiyom mipahipi ang tumang kapakyasan.
GIPANGITA ko si May human sa program sa among graduation. Daghan ang mga tawo nga nagdungan sa pagpanggawas.
Gipauna ko si Mama ug nananghid nga paabuton lang ko sa sakyanan. Dali nakong nakit-an akong amiga nga nagbarog kilid sa fire exit.
Dihang duolon ko unta siya mitalaw akong mga lakang kay adunay mitunol niya og pungpong sa mga bulak.
“Finally, happy graduation to us,” malipayong pulong ni Henry.
Dako iyang ngisi ug gihalog akong amiga.
“Happy graduation,” hunghong ko sa hangin. Giatras ko akong mga lakang samtang nagtutok sa eksenang mikumot sa akong dughan. Napusgay ang namituon nakong mga luha. Madawat ra unta nako nga dili ako. Apan nganong siya pa man?
(KATAPUSAN)