Hapit ko madunli pagtulon nako sa hatdog nga brawon. Gamantika pa ang akong ngabil sa puwa nga sarsa. Nangapyot pang mga mumho sa uga nga pan kilid sa akong baba. Nangasangit pong ‘cheese’ sa akong alingagngag.
“Nay! Unsa ni? Lamia ani, uy!” Wa ko makasabot sa akong gibati. Mora kog kahilakon nga kakataw-unon nga galipong-lipong sa kalami sa pagkaon. Kuwang na lang inudnod ni nako sa akong tutunlan. Haskang humota ra ba!
Mao pa pod ni ang akong kaon karong adlawa. Maayo untag masundan pa ni. Pero dakog purohan nga unyang gabii tinughong na sad ang saw-an namo sa balay. Kon di mauling hubog si Tatay, basin makadala tog inutang nga buwad sa ilang Nang Baby (kon dili siya madabudabohan sa estriktang tiguwang). Mao ra poy isuwa namo: ang kahumot ug kaparat sa buwad nga binitay. Apan usahay, kon abunda ang panahon, makasubak mig sardinas nga lisod sikupon sa kadaghang sabaw.
Nahurot pod nako dayon ang hatdog ug pan. Kalumalabay lang gyod sa kalami sa kalibutan bitaw. Mao na to. Igo ra kong gipatilaw. Apan gitilok ko ang kalami sa pagkaong pangdato. Nangunot na lang ang tagsa-tagsa ka tumoy sa akong mga tudlo. Wa ko lung-ig supsop ang nahabiling lasa sa sarsa.
Pagkahapon niana, gikuyogan nako si Nanay ilang Nang Baby. Puwerteng ugaha sa akong baba ug tutunlan kay wa man nako imni og tubig tong akong gikaon ganina. Gikuyawan kong anuron ra dayon sa tubig ang panagsa ra kaayong matilawan nga lasa. Hayan mawagtang gayod tong lasa. Di pa ko buot mobuhi sa talagsaong kahinam nga karon sinati ko na.
Nang Baby! Ayo!– Unsay imo, Manding?– Naa pa mo adtong salin sa party ninyo gahapon?– Tua sa luyo. Mangayo pa ka?– O, Nang. Mangayo ko adtong spaghetti kay akong ipakaon sa akong mga itik.– Diay lain pa, imong bana ba, nagkuha na sad ra ba tog kulafu ganina.– Idungag lang gihapon sa lista, Nang.– Di na to nako siya hatagan kon magpalista balik, ha? Basin unyag di na mo kabayad. Gasige na lang baya nag lala ang imong bana.– Amo ra tong estoryahan, Nang.– O, dia ra. Gitakoban ra ni dinhi aning karton ra ba.– Naa pa kay sudlanan ana, Nang?– Kani rang karton. Dad-a na lang ni.– Maayo ni kay naa pang mga hatdog.– Basin matuk-an ni imong mga itik ani, ha?– Ah, di ra to, Nang. Kusog kaayo to mosagutsot og makaon.– Idungag na lang ning salin nga salad, aron manambok sad tong imong mga itik. Kawkawon ko na lang ni, aron masagol ni aning spaghetti. O, dia ra, puyde na ni. Pamayad baya mo sa inyong utang, Manding, ha? Wa na baya koy ma-roll nga halin.– O, Nang. O, Nang. Daghan kaayong salamat ani, Nang Baby.
Gibaklay namo ni Nanay ang hilom nga dalan sa kalubihan. Gilukdo nako ang karton nga gisudlan sa spaghetti. Puwerteng humota. Midaguok na ra ba ang akong tiyan. Sa unahan, gialihan na ang adlaw sa bukid, ug ang uwahing banaag nangumpaot pa sa langit. Niadtong init nga hapon sa Marso, maraag ang uwahing pagbuswak sa kahayag. Susama og kolor sa sarsa sa spaghetti. Gihayagan sa uwahing dan-ag sa kapunawpunawan ang kamatuoran nga misumbalik og tan-aw kanako karon.
“Nay?” sulti ko kang Nanay.
“O, unsa man, Inday?” ni Nanay.
“Wa baya tay itik sa balay!” matod ko nga mihangad kang Nanay. (KATAPUSAN)