RONAN R. LINGATONG
Maslug, Baybay City, Leyte
MIHUNONG ang makina nga maoy mipukaw sa akong pagkahinanok. Gitan-aw nako akong selpon og laktod, alas dos na. Milili ko sa bintana, hilom ang palibot, ug natagamtaman nako ang katun-og sa kaadlawon. Milingi ko sa akong likuran ug atubangan, nangatog pa ang kadaghanan.
Apan wala si kuya nga akong nakauban gikan sa paglukat og tiket hangtod sa pagtultol sa numero sa akong higdaanan. Dala niya ang usa ka karton ug sigon sa iyang asoy, taga Lapu-Lapu siya ug moadto sa Hipusngo kay dunay ihatod nga mga gamit.
Moaksyon na unta kog tindog aron inaton ang bag-ong mata nga kalawasan dihang miabot si kuya nga nagdala og ‘nissin cup noodles’ ug iyang gipakgang akong pagkanaog. Human ato, mihigda ko og balik ug nakatog.
Napukaw ko sa alarma. Ako dayon gi-open ang data ug ni-notify dayon ang mensahe ni ate, kon naabot na ba daw ko. Ug ni-reply ko dayon. Nabantayan nako nga wala na diay si kuya. Milili ko sa bintana ug nakita nako ang pagpamasibas sa bukid.
Mikanaog ko sa barko ug gitadlas ang gamayng pantalan sa Baybay. Pagdayon nakog gawas sa geyt, mikalit og daguok akong tiyan. Nangita na diay kini og pamahaw, hasta panihapon nga nakalimtan. Mitabok ko ug mipadulong sa bus terminal. Pagyanghag nako sa tuo nga bahin dunay napatik nga “Under Renovation,” mao nga milihay ko og mipadung sa wala.
Nangita ko og masimasima. Sa pagdayon nako og lingkod, nakita nako ang tapok sa mga drayber sa usa ka ‘stall.’ Mipatik dayon ang usa ka pamilyar nga lugar. Kini ang ‘stall’ nga akong painitanan niadtong Grade 9 pa ko, diin una ug katapusan nako nga natilawan ang puto ug sikwate nga akong gitunglo nga dili na nako usbon pagkaon tungod sa katab-ang.
Apan gikumot na jud akong tiyan sa kagutom karong higayuna, apan lagi, sirado pa ang ubang tindahan. Kinahanglan na ko makapamahaw. Kay matod pa ni papa, “Bahalag dili ka maniudto o manihapon, importante, nakapamahaw ka.”
Sa pagduol nako sa tapok mao say pagkahuman og kaon sa mga drayber. Mi-order ko og usa ka takos nga puto-maya ug usa ka tasa nga sikwate. Ako gidimdim ang ngabil sa tasa ug yamat...ako gipahakan og gamay ang puto-maya, gihungit, puros tab-ang!
Naglirawliraw akong kuryuso, wala diha ang tindera nga ako untang pangutan-on basin nakalimot siya og timpla og kamay niani. Wala na poy mga drayber. Ako na unta biyaan ang pagkaon sa dihang miabot si kuya nga akong nakasakay kaganiha.
“Dili ka kamao mokaon ani no?” Miduko lamang ko isip tubag sa iyang pangutana. Miduol siya ug gibutang ang karton, ug mitapad kanako. Nagkuha siya og kutsara diha sa banggera sa tindahan. Gikuha usab ang grapon sa asukal ug mitakos og usa ka kutsara ug iya kining gisagol sa init nga sikwate.
“Ing-ani ra, dong. Tam-isa ang sikwate.”
Human, iya kini nga gibahog sa puto-maya ug iya kining giahug-ahog nga daw nagmasa og semento ug bunbon. Misandok siya og usa ka kutsara ug iya kining gihungit.
“Ing-ani ang pagkaon sa puto-sikwate,” matod niya. “Ikaw ray dugang sa gusto nimong katam-is.”
Mikawos dayon ko og usa ka kutsarang asukal, ug sakto, duna nay lasa ang kanhi tab-ang nga puto-maya.
Miabot usab si ate nga tindera ug mi-order dayon si kuya. Mi-order sab ko og lima ka takos nga puto-maya ug usa ka dosenang tableya nga lingin. Ako ni dalhon pauli uban sa otap nga akong gipalit gikan sa Cebu.
Wala pa ko kahungit og utro dihang mipahibawo ang dispatser. Diha na ang ‘first trip’ nga Metro bus padung sa Sugod. Gitunol nako akong bayad.
“Adto sa ko, Kuya. Salamat diay!” Nananghid ko sa akong tupad.
Misenyas ko sa bus driver nga huwaton ko kay duna pakoy karga.
Paghilabay namo sa tulay Sabang, nakita nako sa bintana sa walang bahin, ang pagsidlak sa adlaw; sa tuo, ang pagka asul sa dagat ug kawanangan ibabaw sa isla sa Camotes. Didto nako nahunahunaan nga nakalimot ko og pangutana sa ngalan ni Kuya. (KATAPUSAN)