Pag-ampo: panagtagbo tali sa tawo ug sa Diyos

ANG kabag-ohan sa kaugalingon nagsumikad diha sa pagtoo sa Dios, ang bugtong mobag-o sa atong kinabuhi.

Taliwala sa hulga sa mga kalamidad nga atong nasinati karong panahona, halos ang mga naapektohan moingon, “mag-ampo lang gyud ta”.

Ang pangutana, permanente ba kining gibuhat? O dili lang ba kutob sa sulti lamang? Ang pag-ampo mao ang pultahan sa pagpamalandong. Gipangita kita sa Dios, nga nagpaduol kanato.

Giagda kita sa Espiritu nga ipunting ang atong atensyon sa Diyos, pagpamati, pagdawat sa Pulong, ug pag-abli sa atong kaugalingon sa paglihok sa Diyos.

Ang atong pagpangita sa Diyos usa ka tubag sa iyang tingog, ug ang mahigugmaon nga diyalogo nga mao ang sangkap sa pag-ampo sa makausa ang pasiuna sa Diyos ug ang bunga sa kooperasyon sa tawo. Kini nga relasyon dili ang atong kaugalingon nga inisyatibo apan sa Diyos.

Kung kita madani sa pag-ampo, mosanong kita sa tawag sa Dios nga mag-uban Kaniya. Ang kinabuhi sa pag-ampo kinahanglan limpyohan. Kung kita mag-ampo, mosurender.

Sama ni Moises nga gipataas ang iyang mga bukton, bisan hangtod nga gitabangan sila Aaron ug Hur, aron ang mga Israelita makadaog sa gubat batok sa mga Amalekanhon (Exodus 8 8-13).

Nagdaug sila. Apan, dili lang kana tungod sa ilang pagpaningkamot nga midaog sila. Ang Diyos, sa pagtubag sa pagpangamuyo ni Moises, nagpaila sa Iyang Kaugalingon. Ang Diyos ang hinungdan sa ilang kadaugan.

Usahay, kung mag-ampo kita, gusto nato nga pahimuslan pinaagi sa pagpresentar sa Diyos sa atong agenda.

Apan, Siya adunay kaugalingon Niyang mga paagi aron mabuntog ang atong mga kasingkasing ug hunahuna aron kita masabtan Niya ug buhaton ang Iyang kabubut-on. Kung mosurender kita, ang Diyos ang mag-agaw.

Kung magpasakop kita sa mga pamaagi sa Diyos, mahitabo ang pagputli.

Kung nahibal-an nato nga ang atong pag-ampo hinay-hinay kita gibag-o gikan sa “pagbuhat sa akong kabubut-on” ngadto sa ang “Imong pagbuot matuman”, kana usa ka balaan nga grasya.

Ang pagkamakanunayon sa pag-ampo dili bahin sa tanan nga bahin sa kawad-on apan labi pa sa maayong pamatasan.

Kung ang pag-ampo mao ang atong linya sa Diyos, giginhawa nato ang Diyos sa tanang panahon. Sa higayon nga mohunong kita sa pagginhawa, nawad-an kita sa kasingkasing.

Kung kita adunay Diyos, ug usa ra ang Diyos, sa atong kinabuhi, atong mailhan kung kinsa gyud kita. Kung ang Diyos ang naghari sa kanato, nagsulat si Romano Guardini, “Ang kaanyag sa Diyos molambo diha kaniya ug Siya mahimong tawo nga gusto sa Diyos nga siya mahimo.”

Ang pagkamakanunayon sa pag-ampo dili lamang mapilit apan mapailubon.

Ang ingon nga pamatasan naghimo kanato nga makita ug mahimamat ang Diyos nga anaa kanimo, kanako, kanatong tanan.

Ang kinabuhi sa pag-ampo naghimo kanato nga magpadayon sa saad sa Dios. Kini nga saad sa kaluwasan nga gipahayag sa diha sa Balaang Kasulatan nga nagbase sa panagtagbo kang Jesus nga “ang kinaadman nga nagatultol kanato ngadto sa kaluwasan” (2 Timothy 3 15).

Ang kaluwasan dili lamang mahitabo kung ang usa ka pag-ampo gitubag apan sa paghinagbo tali sa tawo ug sa Diyos.

Ang pag-ampo wala magbag-o sa Diyos; nagbag-o kini kanato. Daghang hinungdan nga kita nag-ampo sa Diyos. Ang upat ka mga paagi sa pag-ampo (Adorasyon, Pag-ambit, Pagpasalamat ug Paghangyo) nagsulti usab kanato sa pipila ka maayong mga hinungdan ngano.

Apan sa wala pa nato madala sa Diyos ang tanan nga gusto nato gikan sa Iya, adunay usa ka lawom nga reyalidad nga natukod na tali sa usa ka relasyon sa Diyos.

Apan kung ang pag-ampo usa ka relasyon, nadawat na nato ang saad sa kaluwasan nga si Hesukristo! Sa Santos nga Eukaristiya, masaksihan nato ang milagro. Ang atong gihalad ingon tinapay ug bino nga nagsimbolo kung kinsa kita mahimo nga Lawas ug Dugo ni Kristo pinaagi sa gahum sa Balaang Espiritu.

Kung gitinguha nato kung unsa ang gusto sa Diyos alang kanato, makadawat lamang kita sa pagpaubos nga mao ang labing maayo nga regalo, gasa nga dili kita angayan apan libre niyang gihatag tungod kay ang Dios gugma man. Kung kita mag-ampo, tulo nga butang ang mahimong mahitabo.

Ang Diyos nagaputli. Gihimo kita sa Diyos nga mapailubon. Ug gituman sa Diyos ang Iyang saad.

Isangyaw nato ang gugma sa Diyos nga gipadala kanato. Walay bisan usa nga nawala kung ang usa nag-ampo alang sa Balaang Espiritu nga atong gininhawa, naggiya, kanato ug nagdumala kanato sa Dios nga adunay daghang katubsanan.

Ang pag-ampo, bisan pa, labaw sa tanan nga buhat sa Balaang Espiritu nga, nga ania karon, dili lamang nagsugyot kung unsa ang kinahanglan natong buhaton ug isulti - tungod kay “wala kita nahibal-an kung unsa ang kinahanglan nga atong pangayoon - apan nag-uban kanato sa pag-ampo nga Si Jesus, ang hinigugma nga Anak, nakigsulti sa Amahan sa padayon nga diyalogo sa gugma. Ang pag-ampo ‘nakasulud sa kinauyokan sa Pulong diha sa kasingkasing sa Amahan.”

Si Jesus nakig-uban kanato sa iyang kaugalingon nga pag-ampo ug gidala kita, sa lakang, sa bug-os nga pakig-uban sa iyang kaugalingon ug sa Amahan sa Balaang Espiritu. Pinaagi sa pagkamatinud-anon sa Pulong ug aktibo nga pagtuman sa sugo sa gugma, mahimo kitang bukas sa Balaang Trinidad nga moanhi sa sulod nato.

Aron makapaminaw sa tingog sa Ginoo ug makapamati sa iyang Pulong, kinahanglan natong mahibal-an kung unsaon pagpakahilom “Gisulti sa Amahan ang usa ka Pulong, nga iyang Anak, ug gisulti niya kini sa usa ka walay katapusan nga kahilom; ug sa kahilom kinahanglan madungog kini sa kalag.”

Aron mahibal-an ang sinultian sa Diyos ug magsugod sa pagsulti sa pipila ka mga pulong nga tubag ingon nga kinahanglan, tugutan ang atong kaugalingon, sa matag aspeto sa atong kinabuhi (espirituhanon, sikolohikal ug pisikal), nga magbag-o sa hilom nga tunog sa tingog sa Diyos ug sa kahayag sa Diyos.

(Feedback-09109006290)