CARMELO D. LARIOSA

Panadtaran, SanFernando, Cebu

KALIT nga mibangon si Rogelio sa iyang gihigdaang kama. Midali siyag paingon sa CR ug naligo. Huma’g kaligo mipaingon siya sa beranda ning harianong balay ni Mrs. Diaz. May pangedaron na si Mrs. Diaz. Tingali anaa kini sa kuwarentay singko, apan kay dato ug daghang gamit alang sa pagpa-guwapa ug pabatan-on sa kaugalingon, Mao nga batan-on pa siyang tan-awon nga mora’g naa lang siya sa panuigong trayinta anyos. Karon ning pag-inusara ni Rogelio sa beranda miduol kaniya si Mrs. Diaz nga misulti kang Rogelio nga Meldy lang ang itawag kaniya.

“Nia ka man diay dinhi sa beranda, Roger,” ni Mrs. Diaz.

“Oo. Nindot dinhi kay bugnaw ang huros sa hangin gikan sa dagat. A, kining, Ma’m... duna unta koy ipangutana nimo,” ni Rogelio.

“Ayaw na lagi’g pag-Ma’m nako. Meldy na lang, okey?” ni Mrs. Diaz nga milingkod tupad kang Rogelio. “O, unsa may imong ipangutana, Roger?”

“Di ba, matod mo, imo kong hiagian sa usa ka hilit nga dapit nga nagbuy-od daplin sa karsada. Ug matod nimo, Meldy, nabulit ko sa kaugalingon kong dugo ug may samad ang akong ulo. Wa kay nakitang tawo nga matawag nga maoy naghimo niini nako? Ug nganong didto ko dad-a ug gilabay?” Mitutok si Rogelio kang Mrs. Diaz.

“Wala. Wa man koy tawong nakita. Maong gisakay tika dayon sa akong kotse ug gidala dinhi sa akong mansiyon. Usa ko ka Doktora ug gitambalan ug giatiman tika dinhi sulod sa akong mansiyon. Usa ka buwan kang na-koma. Maayo na lang nga naulian ka. Dihang nakigsulti ko nimo, ingon sa wala kay ngalan nga gilitok ug gitug-an nako kon kinsa ka, maong gitawag ko na lang ikaw sa ngalan sa namatay kong bana nga si Roger. Nagtuo ko nga may amnesia ka. Busa kon wa pa ka mahibawo kon kinsa ka anhi ka lang una puyo dinhi sa akong mansiyon. Wala kay problema dinhi.”

Wala motingog si Rogelio. Bisag giunsa niyag hunahuna wala siyay nahinumdoman bahin sa iyang kaugalingon. Ang iyang nahibaw-an nga nia siya dinhi karon ning dakong balay ni Mrs. Diaz. Mikunot ang iyang agtang.

MILABAY ang daghang mga adlaw, bulan ug mga tuig. Si Rogelio nagpabilin gihapon dinhi sa mansiyon ni Mrs. Diaz.

Unya usa ka mamingaw nga udtong tutok nabati ni Rogelio nga nagtugtog sa piyano si Mrs. Diaz. Gitugtog niini ang awit ni Frank Sinatra nga ‘I’m in the mood for love.” Gisunod pagtugtog ni Mrs. Diaz ang ‘I’m a fool to want you.’ May buot ipasabot si Mrs. Diaz ngadto kang Rogelio.

Apan sa kalit may nanakang duha ka tawo nga nagbitbit og mga pistola.

“Tulis ni! Ayaw mo pagpakita’g dautang lihok aron dili mo mamatay!” matod sa usa ka tulisan. “Ikaw, Doktora Diaz, ihatag dayon ang imong kuwarta ug mga alahas kanamo.”

“Ug ikaw...” matod sa ikaduhang tulisan ngadtong Rogelio, “ tayim pa... morag nakaila ko nimo, da! Husto, ikaw si Agripino, ang high value target nga drug pusher didto sa siyudad! Hehehe! I-apil ka namog patay!”

Apan kalit giilog ni Rogelio ang pistola sa unang tulisan ug iyang gipusil kini. Gipusil pod niya ang kauban niini, apan una kining nakapabuto sa iyang pistola ug naigo si Rogelio nga nakakablit gihapon sa gatilyo sa gigunitan niyang armas. Naigo pod ang tulisan ug nalup-og sa salog. Naigo sa iyang bukton si Rogelio. Taudtaod nangabot ang mga pulis.

Pagka ugma, miduol si Mrs. Diaz kang Rogelio ug namulong, “Agripino, gusto kong anhi ka na lang dinhi sa mansiyon puyo uban kanako. Total ginganlan ko na man ikaw nga si Rogelio o Roger nga ngalan sa akong bana. Ayaw ko biyai dinhi. Mahal ko ikaw. Gihigugma ko ikaw, Roger!”

“Oo, Meldy, magpabilin ko dinhi. Nakat-on na ko sa pagmahal kanimo!” ni Rogelio. “Isipon natong patay na si Agripino.” Ug gigakos ni Rogelio si Mrs. Diaz, hugot nga paggakos. Unya sunod nag-akob ang ilang mga ngabil. (KATAPUSAN)