KANIADTO,

may kainit ang mga abi-abi

sa matag hiabot;

may timbaya ug pangumosta

sa sinati na nga presensiya:

usa ka anino nga nagbaktas

sa hataas niyang katuigan.

Ang anino, landong sa hapo

Nang kahapunon. Nagtug-an ini

ang maluyahon niyang mga lakang.

Apan bitbit niya ang basahon

nga gisudlan sa hinulaman nga

kaalam nga matag karon ug unya

buksan sa mainitong tinguha

nga maambitan sa tanan ang lumad

nga mga pulong nga nangawala,

nalubong sa panahon.

Nakuykoyan sa mga maalam.

Gitisok pagbalik sa panumdoman

aron di na paghikalimtan.

(Ug ang anino gihangop sa pudyot niyang nahimo!)

Apan karon,

bugnaw ang kahilom sa upat ka suok

ning lawak ang mihimamat.

Wala na ang timbaya ug pangumosta,

giugom sa mga ngabil nga nabalaka

nga ang anino tingali dili na makabalik

dinhi ning lawak: Pandayan sa Kaalam.