MATAG adlaw nabatyagan kong nagkaanam

Kangulngol ang samad nga agi sa mga kuko

Sa kamingaw. Hait ang iyang mga kuko

Nga nangamras panahon sa kagabhion

Kay ampay niya nga motikuko ko sa kasakit

Ug unya moligid ako sa kahaw-ang nga maghilak,

Nagpanawag og tabang, apan dili molurang

Ang kahiubos. Giihap ko ang mga samad

Nga nagtipun-og ning akong dughan human

Sa pag-agas sa dugo nga nagbilin og kahapdos

Nga wa pa mapuypoy sa bugtong anino

Nga naghulat sa tampi ning akong handurawan.

Hapdos gihapon ang mga samad bisag sila

Paingon na sa pagkaalim. Apan inay maalim,

Milamhoy hinuon pagbalik ug nagsugod pag-umido.

Ug ako giharian sa tumang pagmahay bisan ako

Gisungog sa pinugngan kong katawa,

Kay ang sonata dugay nang giyam-iran

Sa aginod sa mga gutlo nga nakasaksi

Sa mga samad nga iya sa nawataswatas

Nga handumanan nga nagpaanod latas sa lapad

Nga suba nga gipanag-iya sa bangis nga kamingaw!